ازآن ماست پیروزی، ازآن ماست فردا،
با همه شادی و بهروزی
دوراهی عقب‌نشینی یا سرکوب
 |
| تظاهرات کارگران هفت تپه و فولاد |
نزدیک به یک‌ماه است که شاهد اعتصاب و اعتراض و تظاهرات کارگران هفت‌تپه و فولاد اهواز هستیم. در این مدت رژیم هر کاری کرد، اما کارگران نه تنها کوتاه نیامدند، بلکه اعتراضشان هر روز گسترده‌تر و شعارهایشان هم رادیکال‌تر شد.
اما چرا رژیم تا امروز نتوانسته این اعتراض را خاموش کند؟
اعزام گارد ویژه و نیروهای سرکوب چه شد؟
وعده‌ها و دادن ۲ماه حقوق به کجا رسید؟
راه‌های پیش روی رژیم برای خاموش کردن این اعتراضها چیست؟
دستاوردهای کارگران
نگاهی به دستاوردهای کارگران نشان می‌دهد که آنها در این مدت، حداقل ۶دستاورد قابل‌توجه داشته‌اند:
یکم: گام برداشتن جنبش اعتراضی رو به جلو
کارگران صدایشان را رساندند.
اقدامات سرکوبگرانه رژیم تا این نقطه شکست خورد و نتوانست آنها را خاموش کند.
اقدامات فریب و شیادی(نفوذ در میان تظاهرات -آوردن آخوند -وعده‌های موهوم و...) تاثیری روی اعتراضها نداشت و نشان داد این ترفندها برای کارگران لو رفته است.
دوم: کارگران یک حس همبستگی در سراسر ایران به‌وجود آوردند(دانشگاههای تهران و بابل -زندانیان- اقشار مختلف مثل شرکت واحد تهران و بازاریان مختلف و...).
سوم: کارگران موفق شدند توسط هموطنان آزاده خارج کشور به یک حمایت جهانی دست یابند. اینک شمار زیادی از اتحادیه‌های کارگری و صنفی از نقاط مختلف جهان به حمایت از کارگران معترض ایرانی برخاسته‌اند که مهمترین آنها سازمان بین‌المللی کار است که حمایت خود را رسماً نثار کارگران معترض ایرانی کرد.
چهارم: در زمینه مطالبات کارگران محروم، رژیم تا این نقطه دست به عقب‌نشینی‌هایی زده.
۲ماه حقوق‌شان را ناگزیر واریز کرد.
حرفهایی هم در رابطه با این‌که باید خواست کارگران مبنی بر بازگشت کارخانه به بخش دولتی عملی گردد در درون رژیم و در سطوح مختلف آن شنیده می‌شود(مثل اعضای خبرگان ارتجاع از خوزستان).
پنجم: آزادی کارگران بازداشتی که به‌جز یکی دو مورد بقیه آزاد شدند.
ششم و شاید مهمترین دستاورد کارگران اما اشراف جامعه کارگری کشور به قدرت خود و قدرت همبستگی خود است که می‌تواند یک سرمایه بزرگ ملی برای آنان و کل جنبش انقلابی مردم ایران در گام‌های بعدی باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر