ازآن ماست پیروزی
دانشگاه صنعتی شریف
دانشگاه صنعتی شریف یکی از دانشگاه‌های تهران است که در سال ۱۳۴۴ با نام دانشگاه صنعتی آریامهر بنیانگذاری شد و پس از انقلاب ضد سلطنتی در ایران، به‌افتخار یکی از دانش‌آموختگان آن، مجید شریف واقفی، به دانشگاه صنعتی شریف تغییر نام داد.[۱]
این دانشگاه با هدف تربیت و تامین بخشی از نیروهای متخصص موردنیاز کشور، در سطوح بالای علمی تاسیس گردید.[۲]
موقعیت و مکان دانشگاه صنعتی شریف
دانشگاه صنعتی شریف ابتدا با نام آریامهر در خیابان آیزنهاور (آزادی) ساخته شد و ساختمان‌های آن بر پایه بهترین اسلوب بناهای دانشکده‌های مهندسی جهان می‌باشد.[۳]
این دانشگاه به همراه «دانشگاه صنعتی اصفهان» (دانشگاه صنعتی آریامهر اصفهان سابق) مستقیماً بر اساس ساختار دانشگاه ام.آی.تی در آمریکا الگوبرداری گردیدند. معمار اصلی آن حسین امانت، طراح و معمار مشهور ایرانی بود.[۴]
پیشینه دانشگاه صنعتی شریف
اولین رئیس این دانشگاه دکتر محمدعلی مجتهدی از اعضای هیئت علمی دانشگاه تهران بود که روز اول آذرماه ۱۳۴۴ طی حکمی به این سمت منصوب شد. و اولین جشن فارغ‌التحصیلی در این دانشگاه همزمان با پنجمین سال تاسیس آن در یازده آبانماه ۱۳۴۹ با حضور مقامات وقت کشور برگزار شد.[۵]
این دانشگاه معتبر از مهرماه سال 1345 با در اختیار داشتن تنها 54 نفر عضو هیأت علمی (8 نفر دکتری، 38 نفر فوق لیسانس، 3 نفر لیسانس و 5 نفر تکنسین) فعالیت آموزشی خود را با پذیرش 407 نفر دانشجو آغاز کرد.[۶]
این دانشگاه پروسه‌های مختلفی ازسر گذرانده و هم اکنون دانشگاه صنعتی شریف دارای ۴۸۴ عضو هیأت علمی است. از این تعداد ۱۸۱ نفر (۳۷.۴%) در مرتبه استاد تمام، ۱۰۵ نفر (۲۱.۷%) در مرتبه دانشیار، ۱۷۶ نفر در مرتبه استادیار (۳۶.۴%) و ۲۲ نفر به عنوان مربی (۴.۵%)، اعضای هیأت علمی را تشکیل می دهند.[۷]
فارغ التحصیلان دانشگاه صنعتی شریف
برخی فارغ التحصیلان این دانشگاه جزو نوادر یا نخبگان یا شخصیتهای سیاسی در ایران و جهان هستند. از جمله مریم میرزاخانی که نابغه ریاضی بود.[۸] یا مریم رجوی که هم اکنون رئیس‌جمهور برگزیده شورای ملی مقاومت، اپوزیسیون رژیم کنونی ایران است.[۹]
جانباختگان راه آزادی دانشگاه شریف
دانشگاه صنعتی شریف (آریامهر)در زمان قیام ۱۳۵۷ و پیش از آن یکی از کانون‌های اعتراض ها و اعتصاب‌های دانشجویی بود،بسیاری از دانشجویان این دانشگاه، در صفوف سازمان‌های سیاسی همچون سازمان چریک‌های فدایی خلق، سازمان مجاهدین و ... شرکت داشتند. در سال ۱۳۵۹ این دانشگاه با «انقلاب فرهنگی» بسته شد و بسیاری از دانشجویان آزادیخواه دستگیر و برخی از آنها یا در درگیریهای خیابانی یا در زندان‌ها کشته شدند. فهرستی از ۱۳۶ دانشجوی فارغ‌التحصیل این دانشگاه که توسط حکومت کنونی ایران و یا در زمان حکومت شاه کشته شده‌اند تهیه شده است[۱۰] که در این فهرست نام این افراد دیده می شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر